خبر از شهادت خویش به اباصلت
اباصلت هروی می گوید:
من در خدمت حضرت رضا علیه السلام بودم. به من فرمود:« ای اباصلت! داخل این قبّه ای که قبر هارون است، برو و از چهار طرف آن کمی خاک بردار و بیاور.»
من رفتم و خاک ها را آوردم.
امام خاک‌ها را بویید و فرمود:« می‌خواهند مرا پشت سر هارون دفن کنند، ولی در آنجا سنگی ظاهر می شود که اگر همه کلنگ‌های خراسان را بیاورند، نمی توانند آن را بکَنند.» و این سخن را در مورد بالای سر و پایین پای هارون فرمود.
بعد وقتی خاک پیش روی هارون یعنی طرف قبله هارون را بویید، فرمود:« این خاک، جایگاه قبر من است. ای اباصلت، وقتی قبر من 

و شیخ صدوق (ره) در امالی از ابراهیم بن ابی المحمود روایت كرده كه حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند همانا ماه محرم ماهی بود كه اهل جاهلیت قتال در آن ماه را حرام می‌دانستند و این امت جفا كار خونهای ما را در آن ماه حلال دانستند و هتك حرمت ما كردند و زنان و فرزندان ما را در آن ماه اسیر كردند و آتش در خیمه‌های ما افروختند و اموال ما را غارت كردند و حرمت حضرت رسالت (ص) را در حق ما رعایت نكردند، همانا مصیبت روز شهادت حسین علیه السلام دیده‌های ما را مجروح گردانیده است و اشك ما را جاری كرده و عزیز ما را ذلیل گردانیده است و زمین كربلا مورث كرب و بلاء ما گردید تا روز قیامت، پس بر مثل حسین باید بگریند گریه كنندگان، همانا گریه بر آن حضرت فرو می‌ریزد گناهان بزرگ را. پس حضرت فرمود كه پدرم چون ماه محرم داخل می‌شد تا عاشر محرم چون روز عاشورا می‌شد آن روز مصیبت و حزن و گریة او بود و می‌فرمود امروز روزی است كه حسین «ع» شهید شده است.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:«به‌زودی پاره‌ی تن من در سرزمین خراسان مدفون خواهد شد. هر مؤمنی او را زیارت کند، خدای عزّوجل بهشت را بر او واجب می‌کند و آتش جهنم را بر بدنش حرام می‌گرداند.»

منابع: بحار الانوار، ج 49، ص 284، ح 3. از عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 255.

حضرت صادق علیه السلام فرمود:«از پسر من، موسی، پسری به دنیا خواهد آمد که نامش نام علی علیه السلام است. او در سرزمین طوس در خراسان با زهر شهید می‌شود و در غربت دفن می‌گردد. هر کس حق او را بشناسد و زیارتش کند، خداوند به او پاداش کسانی را که قبل از فتح مکه انفاق کرده‌اند و جهاد نموده‌اند عطا می‌فرماید.»

منابع:بحار الانوار، ج 49، ص 286، ح 10. از عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 255

نعمان بن سعد روایت می‌کند که روزی امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود:«به‌زودی یکی از فرزندان من در سرزمین خراسان مظلومانه مسموم می‌شود. نام او نام من و نام پدرش نام موسی بن عمران علیه السلام است. آگاه باشید که هر کس او را در غربتش زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده او را می‌بخشد، هرچند به تعداد ستارگان، قطره‌های باران و برگ درختان باشد.»

منابع:بحار الانوار، ج 49، ص 284، ح 11. از عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 258-

حضرت امام رضا علیه السلام ولایتعهدی را قبول نمی‌کرد و مکرر می‌فرمود:«این عهد و بیعت ناتمام خواهد ماند.»
روزی مأمون به او گفت:«خوب است شما به عراق بروید و من جانشین شما در خراسان باشم.»
امام لبخندی زد و فرمود:«نه، به جان خودم قسم من در همین جا اقامتی کوتاه دارم و پیش از اینکه از اینجا بیرون نمی‌روم مگر اینکه مرگ مرا در می‌یابد.»
یا در عهدنامه‌ای که امام به خط خود نوشت، مرقوم داشت که علم جامعه و جفر دلالت دارد بر اینکه این امر به سرانجام نخواهد رسید.»
یا گاهی که مأمون می‌نشست و از امامت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام سخن می‌گفت، امام به اصحاب خاص خود می‌فرمود:«از این سخن‌ها گول نخورید. به خدا قسم خود مأمون می‌کشد ولی من باید صبر کنم تا هنگام فرمان الهی برسد.»

منابع:
بحار الانوار، ج 49، ص 145، ح 22. از غیبت شیخ، ص 52.
بحار الانوار، ج 49، ص 153.
بحار الانوار، ج 49، ص 189، ح 1. از عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 184- 185. (از: دانشنامه رشد

- پيدايش فرقه ها
وظيفه تبليغي انبيا و اوصيا آن است که تکليف شرعي مردم عصر خود را براي آنان بيان کنند و از آنجا که مسلمانان حاضر در عصر پيامبر(ص) نيازمند آن بودند که امام پس از پيامبر خود را بشناسند، پيامبر(ص) بارها در موقعيت هاي مختلف، علي(ع) را وصي خود قرار داد؛ همچنين ايشان در تعيين اوصياي خود و اولوالأمر مردم، پس از علي بن ابيطالب(ع) تا روز قيامت به حسب اهميت، نام هاي دوازده امام را به طرق مختلف معرفي مي نمود (صدوق، [بي تا]، ج 4، ص 179/صدوق، 1338،ص 90-91/عسکري، 1374، ص 49)؛ بر اين اساس، آغاز فرقه گرايي و چه بسا رشد اساسي فرقه گرايي در اسلام را بايد از آن روزي دانست که مسلمانان در يک صف بندي کاملاً متمايز، به مناقشه بر سر موضوع امامت و رهبري جامعه پرداختند. آنان نه تنها اختلاف خويش را درباره ي مصاديق امام و جانشين پيامبر(ص) ظهور و بروز دادند، بلکه در شأن و ويژگي هاي آن نيز به مشاجره مي پرداختند و هرکدام به سيره و سخنان پيامبر(ص) تکيه مي کردند (نوبختي، 1355ق، ص 1-5). پس از پيامبر(ص) هر يک از امامان نيز براي آن دسته از شيعيان که امامت ايشان را پذيرفته و نيازمند شناخت امام بعدي بودند، امام بعد از خود را معرفي نموده، نيز بشارت به ظهور مهدي موعود (عج) مي دادند و براي برخي از اصحاب خود، از ساير ائمه نيز سخن مي گفتند؛ حال با وجود اين همه نصوص فراوان از اهل بيت پيامبر(ص) که دلالت بر امامت ائمه اثني عشر دارد، راز پيدايش فرق مختلف شيعه که در کتب مختلف آمده سوال برانگيز است. دلايل زير پاسخ به اين سوال را روشن مي کند:
 

هر مومني كه...

 

                      مَنْ زارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِعليه السلام بِشَطِّ الْفُراتِ، كانَ كَمَنْ زارَاللّهَ فَوْقَ عَرْشِهِ.

                                                 ترجمه :

فرمود: هر مؤ منى كه قبر امام حسين عليه السلام را كنار شطّ فرات در كربلاء زيارت كند همانند كسى است كه خداوند متعال را بر فراز عرش زيارت كرده باشد.

 

قالَ عليه السلام : اءوَّلُ ما يُحاسَبُ الْعَبْدُ عَلَيْهِ، الصَّلاةُ، فَإ نْ صَحَّتْ لَهُ الصَّلاةُ صَحَّ ماسِواها، وَ إ نْ رُدَّتْ رُدَّ ماسِواها.

 

                                                                  ترجمه :

 

فرمود: اوّلين عملى كه از انسان مورد محاسبه و بررسى قرار مى گيرد نماز است ، چنانچه صحيح و مقبول واقع شود، بقيه اعمال و عبادا

 

ت نيز قبول مى گردد وگرنه مردود خواهد شد.

ثواب زيارت قبر

 

 

 

 

 

}

 

  كَتَبَ عليه السلام : اءبْلِغْ شيعَتى : إ نَّ زِيارَتى تَعْدِلُ عِنْدَاللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اءلْفَ حَجَّةٍ، فَقُلْتُ لاِ بى جَعْفَرٍ عليه السلام  اءلْفُ حَجَّةٍ؟!

قالَ: إ ى وَاللّهُ، وَ اءلْفُ اءلْفِ حَجَّةٍ، لِمَنْ زارَهُ عارِفا بِحَقِّهِ.

 

                            

    (   ترجمه :)

 

به يكى از دوستانش نوشت : به ديگر دوستان و علاقمندان ما بگو: ثواب زيارت قبر من معادل است با يك هزار حجّ.
راوى گويد: به امام جواد عليه السلام عرض كردم : هزار حجّ براى ثواب زيارت پدرت مى باشد؟!

فرمود: بلى ، هر كه پدرم را با معرفت در حقّش زيارت نمايد، هزار هزار يعنى يك ميليون حجّ ثواب زيارتش مى باشد.

 

خاموشی

  از حضرت رضا (ع ) نقل شده : خاموشى درى است از درهاى حکمت و بدرستى که سکوت وخاموشى کسب محبت مى کند و دلیل بر هر خیر و نیکى است و نیز فرموده : از نشانه هاى فهمیدگى است بردبارى و علم و خاموشى

. بحار، ج 71،ص 288

نیکی به در ومادر

در نوشته حضرت رضا (ع) به مامون آمده که : نیکی به پدر و مادر واجب و لازم است اگرچه مشرک و کافر باشند ولی در معصیت خدا نباید اطاعتشان کرد.          بحارالانوار جلد 74 صفحه 72

ادرس:احادیث رازخوشبختی انسان ازامام رضا(ع)

 

ادرس:والپیپرهای امام رضا(ع)