بسم الله الرحمن الرحیم

منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت. خدای تو را شکر می نمایم که توفیق دوباره زیارت آقای عزیزم حضرت علی بن موسی الرضا (ع) را نصیبم نمودی. آقا جان ای امام رضای عزیز از شما نیز متشکرم که اجازه ورود حقیر را به درگاهت صادر نموده اید. این هفته مورخ 29/10/1393 ساعت 17.10 دقیقه بلیط قطار طوس مشهد را خریداری نموده بودم. کمی زودتر به ایستگاه رسیدم و منتظر اعلام سوار شدن به قطار ماندم. قطار کمی تاخیر داشت. حدود ساعت 17.30 بلندگوی سالن مسافران را برای سوار شدن از خط 6 دعوت نمود. به سمت قطار رفتم و در کوپه خود نشستم. آقا و خانم جوانی بعد از من وارد کوپه شده و نشستند. احساس راحتی نداشتم چون هم برای من و هم برای آن دو که خانواده بودند سخت بود و هر دو معذب بودیم. وقتی ریس قطار آمد پیشنهاد شد که جابجایی صورت 

 یکی از القاب مشهور امام رضا (ع) ضامن آهو است. این داستان آن گونه که در میان مردم مشهور است، در منابع شیعی موجود نیست، اما شبیه به این نقل که در میان عامۀ مردم مطرح است، در معجزات منسوب به رسول خدا (ص)، امام سجاد و امام صادق (ع)، وجود دارد. شیخ صدوق در کتاب عیون اخبار الرضا، این واقعه را به گونه ای دیگر روایت می کند که در پاسخ تفصیلی آمده است. شایان توجه است که این داستان سال ها بعد از شهادت امام رضا (ع) اتفاق افتاده، و همان گونه که اشاره کردیم، شبیه آن برای معصومان دیگر در زمان حیاتشان اتفاق افتاده است. تذکر این نکته نیز ضروری است که شیخ صدوق به وثاقت کسانی که این داستان را نقل کرده اند، اعتقاد دارد.

 السلام علیک یا علی بن موسی الرضا ...

سلام به آقای خوبم، سلام به مولای عزیزم، سلام به امام رئوف و مهربانم، سلام به خورشید تابان خراسان، سلام به گنبد طلاییت، سلام به کبوترهای حرمت و سلام به زائرهای عاشقت.

قلم را روی کاغذ نهادم تا شاید این بار قلم روی آن حرکت کند و خودش حرف های دل مرا به امام رضا بنویسد. هزاران بار نوشتم، هزاران بار گفتم، اما باز نشد. نتوانستم به قولی که به تو دادم وفا کنم، بگو چه کار کنم، کجای کارم اشتباه است .

هر وقت حاجتی دارم مهمان حرمت هستم آن قدر دخیل می بندم تا حاجتم روا شود.

چقدر ماه های خدا عجیب است دوازده ماه به نیت دوازده امام، زیاد نمی توانم این را بگویم چون کار خدا با حکمت است و عقل ناقص و ناتوان من قادر به بیان آن نیست. محرم الحرام اجازه ی ورود به ماه حسین است تا ایشان اذن دخول ندهند قطره اشکی ریخته نمی شود و آخر صفر هم با شهادت غریب الغربا . واقعا غریب به چه معناست... غریبه کیست... ؟

در گفتگو با دكتر محمدرضا شرفي مطرح شد

دکتر محمدرضا شرفی، عضو هئیت علمي‌دانشگاه تهران و مولف کتاب«مهارت‌های زندگی در سیره رضوی»، در كتاب خود به چند بخش پرداخته است؛ بخش نخست مربوط به مهارت‌های ذهنی شناختی است. بخش دوم به مهارت ارتباطات اجتماعی و انسانی مي‌پردازد که شامل انوع ارتباطات درون فردی و برون فردی مي‌شود و بخشی هم مربوط به مهارت‌های شناختی معرفتی درباره مسائل خانوادگی، همسرداری و فرزندپروری است. گفتگوي ما با وي در رابطه با اين مهارت‌هاي رفتاري در سيره رضوي است.

با توجه به آنكه ما حضرت را به نام امام رئوف(مهربان) مي‌شناسیم و یکی از مهارت‌های مهم زندگی «مهرورزی» است، این ویژگی بارز سیره رضوی را چطور مي‌شود در کیفیت زندگی مردم وارد کرد؟
مهرورزي جلوه‌ها و مصاديقي دارد كه اگر جامعه با آن آشنا شود، طبيعتا راه‌هاي بروز آن هم مشكل نخواهد بود؛ مثلا اگر انسان بداند تبسم كردن به چهره برادر و يا خواهر مومن خود چه آثاري دارد هميشه متبسم خواهد بود؛ مطابق آنچه امام رضا(ع) فرمودند، «كسي كه به چهره برادر مومنش تبسم كند، خدا برايش حسنه مي‌نويسد و كسي كه خدا برايش حسنه بنويسد عذاب نخواهد ديد.» پاك كردن غم دل مومن از ديگر مصاديق مهرورزي است. باز هم از فرمايش‌هاي حضرت رضا(ع) است كه مي‌فرمايد: خداوند به بنده‌اي كه از اندوه مومني بكاهد هر چند به اندازه بخشيدن دانه خرمايي باشد، بهشت را واجب مي‌كند.»
اگر كسي بداند بعد از اداي واجبات، هيچ كاري نزد خدا به اندازه شاد كردن مومني نيست، قدمي‌بر نمي‌دارد مگر به قصد شاد كردن آدم‌ها..

بر اساس حدیث معروف ثقلین که پیامبر(ص) فرمود: من برای شما دو چیز گزارده ایم: 1. کتاب خداوند 2 عترت خودم، امامان معصوم(ع) هم عدل قرآن هستند و آنان بیش از هر کسی به تفسیر و تأویل قرآن، برتری دارند. از امام صادق(ع) در ذیل تفسیر این آیه «....و ما یعلم تأویله الا اللّه و الراسخون فی العلم»(22)، روایت شده که: «نحت الراسخون فی العلم و نحن نعلم تأویله».(23)
 
راسخان در علم ما هستیم و ما به تأویل قرآن علم داریم و امام رضا(ع) به شهادت تاریخ، همچون دیگر امامان(ع) عالم ترین فرد در روزگار خود بوده است، بدیهی است علم، عالم و پرسشگری و مقوله هایی از این قبیل در نگاه ایشان، بیش از دیگران، دارای ارزش بوده است. ابراهیم ابن عباس درباره شخصیت علمی امام رضا(ع) این گونه گزارش می کند:
 
«ما رأیت الرضا(ع) یسئل عن شی ء قط الّاعلم و لا رأیت اعلم منه بما کان فی الزمن الاول الی وقته و عصره و کان المأمون یمتحنه بالسؤال عن کل شی ء فیجیب فیه و کان کلامه و جوابه و تمثله انتزاعات من القرآن.»(24)
 
هر گز ندیدم امام(ع) در برابر پرسشی، جواب نگوید. عالم تر از او ندیدم و بارها مأمون از مسائل مختلف از او می پرسید و ایشان پاسخ می دادند و همه جواب ها و مثالهایی که می آورد برگرفته از قرآن بود و جالب اینکه خود امام رضا(ع) در این زمینه می فرماید: «در حرم پیامبر(ص) می نشستم و عالمان مدینه هرگاه در مسئله ای با مشکل روبه رو بودند و از حل آن ناتوان می ماندند، به من رو می آوردند و پاسخ می گرفتند.»(25)
 

درباره تعداد فرزندان موسی­بن جعفر(ع) که برادران و خواهران حضرت رضا(ع) هستند اختلافات زیادی وجود دارد. عده­ای تعداد آنها را 60 نفر و گروهی 30 نفر و جمعی 38 نفر دانسته­اند. شیخ مفید و شیخ طبرسی تعداد آنها را 37 نفر ذکر کرده­اند که عبارتند از: 18 پسر و 19 دختر به نام­های: علی­الرضا(ع)، ابراهیم، عباس، قاسم، اسماعیل، جعفر، هارون، حسن، احمد، محمد، حمزه، عبدا...، اسحاق، عبیدا...، زید، حسن، فضل و سلیمان و دختران عبارتند از: فاطمه کبری، فاطمه صغری، رقیه، حلیمه، ام­ابیها، رقیه صغری، کلثوم، ام جعفر، لبابه، زینب، خدیجه، علیه، آمنه، حسنه، بریهه، عایشه، ام­سلمه، میمونه، ام­کلثوم، بسیاری از خواهران و برادران حضرت رضا(ع) دارای مزار و بارگاه هستند مانند فاطمه معصومه(س) که در قم مدفون است و قبر مطهرش ملجأ و پناهگاه شیعیان و دوستداران اهل بیت می­باشد و احمدبن موسی مشهور به شاه­چراغ که در شیراز دارای حرم و بارگاه مجللی می­باشد. بنابراین به قول شیخ مفید و شیخ طبرسی تعداد برادران و خواهران حضرت رضا(ع) 37 نفر می­باشند.

 برگرفته از: نرم افزار فروغ ولایت، دانشنامه امام رضا علیه السلام