تبادل لینک هوشمند اول باید برای شناخت امامت تحقیق کرد همانطور که برای خداشناسی و توحید باید تحقیق کرد.حال آنکه عقل به جایی رسید بایدبا عشق جلو رفت،مگرنه امام شناسی عقلی بدرد نمیخورد.
بشربُعدی دارد به نام عشق ورزیدن.
عاشق شو ورنه روزی، کار جهان سرآید....... نا خوانده نقش مقصود، از کیمیای هستی
حافظ میگوید اگر عاشق نشونی،هدف هستی را گم میکنید.
عشق چیز عجیبی است.عشق ،عاشق را با معشوق متحد میکند.عشق کارش این است که با معشوق یکی میشود.حال اگر عاشق انسان کامل شویم،فکرو خیال و میل ها، همه ماهیت انسان کامل میابند.
شهید مطهری خاطره ای میگوید:
در مشهد روحانی با صفا و اهل با تقوایی بود.طلبه هایی که چند جلسه ای پیش ایشان میرفتند،اینقدر تحت تاثیر ایشون قرار میگرفتند که حالت راه رفتنشان هم مثل آن روحانی میشد.از حالت راه رفتن این طلبه ها میشد فهمید که اینها شاگرد آن روحانی بودند.
این تقلید نیست.چون تقلید کردن بعد از مدتی از بین میره، این نوعی اتحاد است...
حالا چطور عاشق شویم؟؟؟
این یک قاعده است که اگر به چیزی بیش از حد توجه کردیم،عاشق آن چیز میشویم.
برای همین گفتند که زیاد به دنیا توجه نکنید چون عاشق دنیا میشویم.زیاد توجه به دنیا و مال دنیا،حب دنیا می آورد.
گفت لیلی را خلیفه کان توی....کز تو مجنون شد پریشان و غوی
از دگر خوبان تو افزون نیستی....گفت خامش چون تو مجنون نیستی
هر که بیدارست او در خواب‌تر.....هست بیداریش از خوابش بتر
چون بحق بیدار نبود جان ما....هست بیداری چو در بندان ما
خلیفه به لیلی گفت که :تو آنچنان تحفه ای هم نیستی که مجنون عاشق تو شده!!!
لیلی بهش گفت چون تو به همه توجه میکنی ولی مجنون فقط به من توجه میکنه،برای همین است که عاشق من شده.
اگر به این مقام ولایت و امامت توجه کنید،عشق اهل بیت بیشتر در دلت می افتد.
حالا بعضی ها میگند که خدا چرا آب را تَر قرار داد؟ چرا مثلا چوب تَر نیست؟؟
بعضی ها تو این فکرند که اگه خدا به ما هم عنایت میکرد،ما هم مثل اهل بیت بودیم. این مسائل فرعی اند. اصل اینه که شروع کنی و عاشق بشی.اگه توی این چیزها بمونی،از اصل قضیه جا میمونی.
حال براش شناخت مقام و توجه به این مقام،باید شناخت بیشتر بشه.
اول معرفت،بعد محبت و مودت.
حالا امام رضا حدیثی دارند که فرمود:کَلِمَة لااله الاّالله حِصْنِی فَمَن قالَها دَخَلَ حِصْنی وَ مَنْ دَخَلَ حِصْنی اَمِنَ مِنْ عَذابی.
«کلمه‌ی لااله الاّ الله قلعه‌ی محکم من است؛ هر که آن را بگوید،داخل قلعه‌ی من شده است و هر که داخل قلعه‌ی من بشود، از عذاب من ایمن شده است.
یعنی باید فکرتون توحیدی باشد.اگر رزق میگیری،باید بدانی که این رزق از خداست.همه چیز در دستان خداست.
توحید یعنی این که همه چیز را از خدا بدانید.جهت گیری الهی باشه.اگر بلا و مشکلاتی هم میرسه،از طرف خداست.توحید یعنی در هرصحنه ،چیزی جز خدا نبینی.
آنگاه امام(ع)فرمود:بِشُرُوطِها وَ اَنَا مِنْ شُرُوطِها
کلمه‌ی توحید شروطی دارد و من از جمله‌ی شروط آن هستم.
حدیثی نیز از امام امیرالمؤمنین(ع)منقول است که فرمود: اِنَّ لِلااِلَه الاّالله شُرُوطاً وَ اِنّی وَ ذُرِّیَّتِی مِنْ شُروطِها.
لااله الاالله شرط هایی دارد؛ من و ذرّیّه‌ام از شرط های آن هستیم.
یعنی تمام این اعمال و توحیدی شدن،شرط داره و شرط آن،ولایت اهل بیت است.
اگر تمام اعمال را با اهل بیت هماهنگ نکنید و عشق نداشته باشید به آن نتیجه نمیرسید.
با عشق ،دین داری خیلی راحت میشه.اگه بهت بگند که امام علی(ع) در این صحنه اینطور عمل کرد،خیلی راحت پا روی نفست میزاری و دست از اون کار میکشی.
اگه بفهمی که امام علی ساده زندگی میکرده،دیگه اهل تجمل و اینها نمیشی.
یاعلی مدد
منبع:مطالب معرفتی وفرهنگی
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
<-PollName->
<-PollName->
آمار
وبلاگ:
